Pjesët e Qenies së njeriut

                        Pjesët e Qenies së njeriut

 

Sistemi koncentrik i pjesëve të Qenies së njeriut

          Sistemi koncentrik i pjesëve të Qenies së njeriut është si një seri rrathësh ose mbulesash, e cila përbëhet nga Qenia E Jashtme/Sipërfaqësore, Qenia E Brendshme dhe Qenia Më E Brendshme.[1] Qenia E Jashtme dhe Qenia E Brendshme prapa saj, e cila quhet edhe Subliminalja, përbëjnë qenien tonë fenomenale ose instrumentale dhe i përkasin natyrës ose Prakritit. Ato kanë tri pjesë analoge: një fizike, një vitale dhe një mentale. Qenia Më E Brendshme është Purusha, Qenia E Vërtetë. Brenda Purushës gjendet një Mentale Më E Brendshme, një Vitale Më E Brendshme, një Fizike Më E Brendshme dhe, në bërthamën e tij të mirëfilltë, Qenia Shpirtërore/Psikike dhe Shpirti.

 

Fizikja, Vitalja, Mentalja E Jashtme/Sipërfaqësore

Prakriti

Fizikja, Vitalja, Mentalja E Brendshme

 

 

                    Fizikja, Vitalja, Mentalja Më E Brendshme

Purusha

Qenia Psikike/Shpirtërore dhe Shpirti

Pra, Qenia njerëzore përbëhet nga katër komponente kryesore, të cilat emërtohen si vijon:

1)    Qenia Qëndrore ose Xhivatmani i përjetshëm në Të Qenët mbikohor dhe mbihapësinor/mbikozmik/transhendent sipër nesh

2)    Shpirti ose Shpirt-Shkëndija Hyjnore, Qenia Shpirtërore/Psikike dhe Qenia Më E Brendshme Mentale, Vitale dhe Fizike në Të Bërët kohor dhe hapësinor/kozmik/imanent prapa nesh

3)    Subliminalja, d.m.th. Qenia E Brendshme Mentale, Vitale dhe Fizike

4)    Qenia E Jashtme/Sipërfaqësore Mentale, Vitale dhe Fizike.

Xhivatmani

          Ndryshmëria esenciale nuk ekziston, sepse gjithçka është në themel Hynorja esenciale. Ndryshmëria qëndron në manifestim. Atmani është I Vetmi që i mbështet Të Shumtët. Qenia Qëndrore është një nga Të Shumtët hyjnorë, të cilët bazohen në Të Vetmin.

Qenia Qëndrore përbëhet nga trinia Xhivatman – Shpirt/Shpirt-Shkëndijë – Qenie Shpirtërore/Psikike. Të dyja aspektet e Qenies Qëndrore ose e Xhivatmanit në manifestimin kozmik janë nga njëra anë Purusha ose esenca spirituale, d.m.th. Shpirt-Shkëndija dhe Qenia Shpirtërore/Psikike, dhe nga ana tjetër Prakriti ose natyra jospirituale, d.m.th. Mentalja, Vitalja dhe Fizikja.

          Xhivatmani transhendent është një pjesë e përjetshme e Hyjnores, d.m.th. një me të në esencë, dhe ndodhet sipër kozmosit dhe individit si Qenia Qëndrore në Të Qenët e saj. Ai nuk lind dhe nuk zhvillohet, por drejton nga lart lindjen dhe evolucionin e qenies instrumentale në kohë dhe hapësirë. Prandaj Xhivatmani është Vetja Individuale, Personi Spiritual, Qenia e përjetshme e njeriut, Qenia jonë Më E Brendshme e vërtetë.

          Kur Hyjnorja E Vetme shfaq Shumësinë e saj përherë të brendaqenësishme, atëherë Atmani ose Xhivatmani për kohëzgjatjen e kësaj shfaqjeje bëhet Qenia Qëndrore, e cila kryeson nga lart zhvillimin e personaliteteve dhe formave të jetës këtu në Tokë, por vetë mbetet një pjesë e përjetshme e Hyjnores dhe i paraprin manifestimit në botën tokësore.

Shpirti dhe Qenia Shpirtërore/Psikike

          Xhivatmani vendos në të gjitha nivelet e Koshiencës një përfaqësues, të cilët emërtohen si vijon:

1)    Purusha Shpirtërore ose Çaitja Purusha, Personi Shpirtëror i vërtetë

2)    Purusha Mentale ose Manomaja Purusha, Personi Mental i vërtetë

3)    Purusha Vitale ose Pranamaja Purusha, Personi Vital i vërtetë

4)    Purusha Fizike ose Anamaja Purusha, Personi Fizik i vërtetë.

Shpirti, e ashtuquajtura Shkëndijë Hyjnore brenda nesh, gjendet në “zemrën shpirtërore” prapa zemrës sonë emocionale dhe bëhet gjatë evolucionit Qenia Shpirtërore/Psikike ose Çaitja Purusha.

          Qenia Shpirtërore/Psikike ndodhet prapa individit si Qenia Qëndrore në Të Bërët e saj. Ajo është Qenia Kozmike e ndryshueshme e njeriut, zhvillimi i së cilës rrjedh nga Xhivatmani si përfaqësuesja e tij e drejtpërdrejtë në kohë e hapësirë. Ajo qëndron prapa zhvillimit të Qenies Mentale, Vitale dhe Fizike dhe i mbështet ato, ndërsa zhvillohet vetë nga jeta në jetë, duke mbledhur esencën e të gjitha eksperiencave në padije, për të formuar një bërthamë të rritjes shpirtërore në natyrë.

          Kur Shpirti në formë të Qenies Shpirtërore/Psikike arrin nivelin e tij më të lartë të Koshiencës, Sat-Çit-Tapas/Shakti-Anandën, atëherë ai shkrihet me Xhivatmanin, me Veten e tij Individuale të përhershme të vërtetë, e cila është një me Veten Kozmike, Ishvarën, dhe një me Veten Transhendente, Purushotamën.

Subliminalja: Qenia E Brendshme Mentale, Vitale dhe Fizike

Subliminalja është Qenia E Brendshme në tërësinë e saj të Mentales Së Brendshme, Vitales Së Brendshme dhe Fizikes Së Brendshme. Ajo është në kontakt me nivelet universale të Mendjes, Jetës dhe Materies. Shpirti ose Entiteti Psikik/Shpirtëror – si një aspekt i Qenies Qëndrore – i mbështet këto qenie të brendshme në manifestimin e tyre dhe zhvillon gjatë evolucionit një individualitet, Qenien Shpirtërore/Psikike.

Qenia E Brendshme qëndron prapa Mentales, Vitales dhe Fizikes Së Jashtme. Subliminalja në njeri është pjesa më e gjerë e natyrës së tij dhe hapet lart drejt Mbikoshiencës dhe poshtë drejt Nënkoshiencës dhe Jokoshiencës. Pra, ajo nuk është nënkoshiente, por koshiente dhe më e madhe sesa Koshienca E Zgjuar ose Sipërfaqësore e zakonshme. Nënkoshienca gjendet poshtë Koshiencës Fizike normale, ndërsa Subliminalja ndodhet prapa saj dhe e mbështet atë.

          Qenia Mjedisore ose Koshienca Mjedisore është një pjesë e Qenies, të cilën çdo person e mban rreth vetes, jashtë trupit të tij, dhe me anë të së cilës ai është në kontakt me persona të tjerë dhe me forcat universale.

Qenia E Jashtme/Sipërfaqësore Mentale, Vitale dhe Fizike

          Pjesa e natyrës sonë, për të cilën ne jemi koshientë normalisht, është Qenia jonë E Jashtme ose Sipërfaqësore, e quajtur “ego”. Ajo përbëhet nga Fizikja E Jashtme ose Trupi Lëndortrashë, e lidhur me botën materiale; Vitalja E Jashtme ose Jeta, e lidhur me energjinë e jetës dhe me emocionet, dëshirat, pasionet etj.; dhe nga Mentalja E Jashtme ose Mendja, e lidhur me njohjen, inteligjencën, idetë, perceptimet mendore etj..

 

---

[1] Lidhur me paragrafët vijuesë shih The Psychic Being (1999), f. 3-44, dhe Our Many Selves  (2002), f. 79-103.